inicio Contact! Sindicaci;ón

Archief voor september 2006

Ernesto wordt bedankt!

Werd zaterdagmorgen wakker, keek op m’n wekker, en zag niets… Lamp aan, geen licht… oeps, geen stroom dus. Wel stromende regen, veroorzaakt door Ernesto. Lekker nat op straat, al was het in het zuiden natuurlijk wat extremer:
ernesto roeien.png

De tropische storm (of was het toch een orkaan) was natuurlijk ver van ons bed, maar veroorzaakte wel allerhande depressies in de rest van de USA. En dus ook regen en harde wind in onze Garden-state NJ. In de boomrijke Oostelijke Heuvel Straat leidt dat, net als eerder in de week, onmiddellijk tot problemen met de bovengrondse elektriciteitspalen.

ist2_222055_power_pole.jpg

Wat te doen? Wie bel je eigenlijk op zo’n moment? Natuurlijk: de Buurman! Dennis Murphy had de elektriciteitboys al gebeld, en vertelde dat het vaker gebeurt, het is part of de deal… Meestal kost het een paar uurtjes, geduldig wachten, en dan komen de hoogwerkers de straat in rijden, zoeken de breuk, verwijderen de takken, en koppelen de draden weer…

Mar maakte van de nood een deugd, en ging even lekker sporten. Na een uurtje terug, maar nog geen stroom. Dus geen water (eigen bron in de grond, werkt op elektrische pomp), geen douche, geen wc, maar ook geen koffie (want elektrisch koken). Dan zit er nog maar een ding op: we gaan naar de shopping mall! Lekker kopje koffie bij Starbucks (hebben ook een keurige ‘restroom’ daar). Misschien een gas brandertje op de camping afdeling scoren, wat extra lantarentjes om bij te lezen. We gaan ons op de donkere dagen voorbereiden!

Bij terugkomst, een paar uur later, nog steeds alles donker. Uiteindelijk om een uur of 7, bijna donker, pas weer stroom… Ernesto wordt bedankt. Nu maar wachten op Florence, Gordon, Helene, Isaac, Joyce, Kirk, Leslie, Michael, Nadine, Oscar, Patty, Rafael, Sandy, Tony, Valerie, en William (de officiële 2006 orkaan namen…).

Gelukkig had de kabel televisie ’s avonds ook storing…

Gr.

N

Hoe het óók is:

Een beetje knokken met jezelf.

Soms dagenlang om de haverklap overvallen worden door een ontheemd, ontworteld gevoel.

Weten dat het over zal gaan en manieren bedenken om gewoon maar door te gaan en gelukkig te zijn.

Mensen missen, een goed gesprek missen.

Aan Jasper, Daan en Piet denken en even bij ze willen zijn.

Oplossing van vandaag:

Een uur ‘meditatief’ gaan lopen: langs de rivier, met een ipod op mijn hoofd, waarop af en toe het geluid van klankschalen.

Bij iedere klank mijn gedachten laten voor wat ze zijn en alleen maar klijken. Kijken naar het bruisende water, de reiger, de stenen, de bladeren en Boo in het gras.

Zomaar te zijn…

Thuis gekomen lekker keihard de allereerste cd van Zap Mamma draaien. En daarna Habib Koité. Het huis en lijf vullen met muziek.

(Er hobbelt een ‘groundhog’over het terras. Grappig beest. Pas weer de Bill Murphy-film gezien: Groundhog day.)

Tóch wel gelukkig zijn…

m

( http://www.groundhog.org/ )

« Vorige berichten