Maandag, reisdag
Het was een kort, rustig nachtje. Om kwart voor zeven zit alles in de auto: vier grote koffers, één kleintje, twee laptoptassen, een fototas en een rugzak. Valt mee, toch, voor twee jaar?:) We zoenen de buren: Marc, Minke, Julia en Marijke, Jelle en Joke, Carl en Ans zwaaien ons uit. Lief!
Marc zwaait met de (Nederlandse) vlag tot we de straat uit zijn. Een mooi en grappig laatste beeld. We zullen ze missen!
Op Schiphol, in de parkeergarage treffen we Jasper, Daan, Pieter, Sas en Stef, die met Bep3 (= mijn autootje) uit Haarlem zijn gekomen en de Volvo mee terug zullen nemen.
Fijn dat ze er zijn. Gisteren was het toch een bijzondere en emotionele avond met elkaar. Het doet wel een beetje pijn, dat we een periode afsluiten en lange tijd zo ver van ze zullen leven. Het ‘ouderlijk huis’ is leeg (of: staat nu wel heel erg ver weg).
Maar we realiseren ons ook dat we écht vrienden zijn en sowieso dicht bij elkaar staan, ook al moeten we een nachtje vliegen om elkaar vast te kunnen houden…
En: volgende week zondag komen Daan en Pieter al naar Califon met Boo, en Jasper zal in augustus zijn vakantie bij ons doorbrengen.
De vlucht gaat voorspoedig, we praten, kijken film, slapen een beetje. Langzamerhand raken we weer enthousiast en opgetogen.
We landen een half uur voor de verwachtte aankomsttijd. Op Newark kunnen we overal snel door (niemand ziet gelukkig dat Nards geboortedatum niet goed op zijn visum staat) en de koffers zijn er vrijwel onmiddellijk.
We huren een lekker hoge dikke vijfdeurs auto: handig als je van alles moet halen bij Ikea.
Als we rond half twee (US tijd) bij ons huis komen zijn daar: een hert in de voortuin en Marie, de makelaar, in de keuken.
We zijn onmiddellijk weer helemaal verliefd op de Vickery Estate: dat wij hier mogen wonen: WOW!
We lopen met Marie alles na en Nard gaat naar de bank en de plaatselijke supermarkt, de A&P (wat groter nog dan AH en bijna altijd open!) voor flessen water en cola en een broodje.
We hebben hier water uit eigen bron, maar zolang de testresultaten nog niet binnen zijn wordt ons afgeraden het te drinken, hoewel het heerlijk smaakt, heel wat beter dan het chloorwater dat hier meestal uit de kranen komt.
En nu maar wachten op de vrachtwagen van Churchill, het meubelverhuurbedrijf dat onze bedden, kitchenpackage en bath- and bedpackages tussen één en drie uur komt brengen.
Een Jaguar stopt voor het huis bij de postboxes. De buurman, Dennis Murphy, komt zich voorstellen en melden dat hij morgen voor zes weken naar Europa vertrekt (waarvan vier weken in Ierland. Verbaast ons niks.), dat er Fransen in zijn huis komen en we bij zijn terugkomst maar samen wine moeten drinken. Hoera, we hebben weer buren!
Vier uur later, we wachten nog steeds: we besluiten naar een hotel te gaan en hangen een briefje op voor Churchill. In het dorp bellen we Dolores en horen dat de vrachtwagen toch nog komt, maar het kan wel half acht worden.
We doen nog wat inkopen en dan maar weer wachten. Enigszins uitgeput zitten we met een biertje(Yuengling, lekker!) op het stoepje bij de voordeur (in Nederland is het al nacht) en maar weer wachten.
Uiteindelijk gaat Nard om half tien (het is al donker, veel vroeger dan in Nederland) weer naar het dorp om Dolores te bellen en als hij net weg is, komen ze, ook uitgeput. De vrachtwagen was te hoog voor de brug en ze hebben zich een slag in de rondte gereden om hier te komen.
Er is een hoop verwarring over de bedden, over queen- en kingsize en onze matrassen blijken te kort voor de boxsprings. Gelukkig zijn de twee queensize bedden voor de ‘gastenkamer’ wel goed, dus we kunnen pitten!
Natuurlijk zijn we dan weer klaarwakker en storten ons op de geleverde pakketten: ’t lijkt wel Sinterklaasavond.
Om een uur of elf gaan we eindelijk slapen. Ieder in een koninginne-bed en bijzonder tevreden!
Dinsdagmorgen, 11.00 uur
We zitten aan de koffie (die we zetten in een koffiezetapparaat uit het keukenpakket, waar we senseo-pads in stoppen) in de livingroom op de vaste bank onder de ramen. Een stel op een motor komt aan de deur. Even hebben we zo’n visioen dat ze het huis willen kopen en dat we er meteen weer uitmoeten. De borden Te Koop staan tenslotte nog in de voortuin en verderop aan de Sliker road.
Ze komen naar de voordeur.
“Pretty place, you got here” en ze willen weten wat de kleur van de verf is. Toevallig staan er in de kelder nog potten met resten verf, dus we kunnen ze helpen. John and Terry, ze wonen in Long Valley, ‘the next village’ zeggen ze, maar ik heb het nog niet ontdekt op de kaart. We zullen straks hun huis herkennen aan de kleur!
Vanmorgen zaten we om zes uur samen in de tuin. Stilte (hoewel: de weg komt al langzaam op gang, Amerikanen zijn ‘early birds’) en slenteren over ons ‘landgoed’. Door het natte gras, kleine rode vogeltjes, een beest dat we van een afstandje niet herkennen, het is geen squirl (eekhoorntje), geen bever (een buidelrat misschien?), over het bruggetje, waaronder een klein watervalletje in het riviertje, dat door onze tuin loopt, naar de twee deckchairs op het terrasje aan de rand van het bos (kwijlen jullie al?). Daar begint het te hozen. Lekker. Koelt weer een beetje. Maar levert later ook een hoop vochtige warmte op.
Onze airco werkt, maar het is geen superkoeling en het is een oud huis: er zijn warme en koelere kamers in huis. We blijken hem wel hard nodig te hebben.
Vandaag gaan we naar de Best Buy voor een telefoon en naar Ikea, want we willen nu ook wel graag aan een tafel kunnen zitten…
Woensdagmorgen, 7.37 AM
Nard staat onder de douche:
Mar: “Volgens mij heb je je een uur vergist. Gisteren was het al licht om zes uur…”.
En ja, beneden op ons nieuwe cd-spelertje staat 05.00. Ik vond het al zo gek gisteravond dat het opeens elf uur bleek te zijn!
Nou ja, zeven uur geslapen, klaarwakker (hij, niet ik) en ontbijten op onze nieuwe gekke plastic terras fauteuils (Zweeds design $ 9.99) naast de achterdeur. We horen alleen maar vogeltjes en er lopen twee herten door onze tuin! Daar gaan onze plantjes! 
Om kwart over zes vertrekt Nard naar Philadelphia (da’s ongeveer twee uur rijden volgens de routeplanner) voor een SAP training. Wel handig als je een SAP project gaat leiden, maar niet erg handig als je hier net bent.
Eerst nog even de ontstopper op het toilet beneden zetten. Daar zit zó’n klein gat in, dat hij één ochtenddrolletje en wat wc papier niet kan verwerken. Voorlopig ga ik er van uit dat de septic tank geen problemen oplevert. Visioen van banjeren door een laag stront op het grasveld!
We hebben ingewikkelde afspraken over contact opnemen en hoe we elkaar weer zullen vinden vandaag. Tenslotte heb ik hier nog steeds geen internet, vaste telefoon of mobiel netwerk.
Straks loop ik richting dorp (Califon dus) en kijk of hij ge-SMS-t heeft. Hij moet straks ene Diane bellen om te weten te komen of er vandaag een huurauto voor mij gebracht wordt. Als die pas vrijdag komt, rijdt Nard vanavond weer naar huis.
Komt de auto wel, dan ga ik vandaag via Princeton (de showroom van furniturerent.com) naar het hotel in Philadelphia. Nard is bezorgd of ik het wel allemaal kan vinden zonder navigator. Snap ik niet: ik heb een geweldig gevoel voor richting en mis noooooit een afslag !
Tenzij…ik besluit dat ik moedig genoeg ben om hier vannacht alleen te slapen, maar hoewel ik me heel veilig en vertrouwd voel hier, is dat zonder communicatiemiddelen en een hond, in een krakend huis, niet iets waar ik écht naar uit zie.
Om even te kunnen bellen moet ik tien minuten lopen downhill langs de soms heel drukke Slikerroad, en dan weer tien minuten up. Prima voor mijn conditie, maar minder in het pikkedonker met een seriemoordenaar achter me aan!
Ik zit nu (aan onze nieuwe Ingo- tafel, op een PS Ellan stoel, jawel: Swedish design) in de ontbijtkamer, die uitkijkt over de tuin en op dit moment het prettigste plekje in huis blijkt te zijn. In de woonkamer is nog geen licht en het is een duistere dag. De regen valt al een uur met bakken uit de lucht en in de verte onweert het. Een voorproefje van lange, donkere winterdagen hier alleen in het huis.
Breien? Internetcoach worden? Een thriller schrijven: ‘Murder at the Vickery Estate’? Cateringbedrijfje ‘De Hollandse Pot’ starten? Bloedmooi worden en de local postman, plumber en carpenter versieren?
Ik heb vertrouwen dat het goed gaat komen, helemaal als Boo er straks is!
(Gut! Het kan nog harder regenen! Jammer dat mijn regencape nog met de luchtvracht onderweg is.)
Ik hoop dat ik vanavond in het hotel deze stukjes nu eindelijk eens op de site kan krijgen. Gisteren hebben we het geprobeerd bij de Starbucks. Die hebben wel een draadloos netwerk, maar daar bleek je niet zomaar op te kunnen. Eens uitzoeken hoe dat werkt.
Je merkt nu wel, hoe belangrijk internet in je leven geworden is. We zijn écht onthand.
WIJ WILLEN GOOGLE TERUG!
Ik wil e-mailen, de site vullen, skypen, opzoeken welk vuilnisbedrijf we moeten inhuren, hoe onze oven en magnetron werkt (nergens zijn hier gebruiksaanwijzingen in huis), uitzoeken wat voor vogeltje over het deck hipt, opzoeken hoe ik bij die showroom in Princeton kom en een lekker potje Mahjong spelen!
En nu ga ik de porch *) dweilen. Daar ligt een prachtige oude lichtblauw geschilderde vloer met een laag vuil van zeker een jaar. Ben ik wel even mee zoet. (Zwaan: help!).
*)Toen ik een jaar of vier was en net in Driehuis woonde schijn ik mijn moeder telkens gevraagd te hebben of ik op de waranda mocht spelen (ik kwam tenslotte van een Amsterdams bovenhuis en het woord ‘tuin’ kwam niet in me op).
Nou, ik kan mijn hart ophalen!
