Hè, heerlijk, huis en hart weer gevuld. Nard en Jasper zjn gister tussen de middag aangekomen. Boo en ik weer helemaal gelukkig!
Het was wel te doen, de afgelopen dagen (op één moeilijk nachtje na), maar echt leuk is het niet, zo in je ééntje in een nog vrij onbekende omgeving: geen vrienden, buren, familie, collega’s…
Hoewel geen vrienden? Donderdagavond heb ik gegeten bij Martha en Langdon. Martha heb ik ontmoet bij het sporten en dat was eigenlijk meteen heel leuk. Ze wonen aan de ander kant van het dorp, nog veel meer afgelegen in het bos dan wij. Boo was mee(vanwege het onweer, geen probleem, ze hebben ook een hond) en die poepte van de zenuwen op het huiskamerkleed (jottum, voel je je toch écht wel even lullig, hoewel: híj deed het, niet ik!). Daar was ook één van hun beste vrienden, Gary, die op zijn zestiende met zijn ouders vanuit Hengelo naar de US emigreerde. Dat was grappig, het was in 1957, toen was ik één jaar en zijn herinneringen aan dat Nederland van toen waren echt ‘vijftiger jaren’.
Martha en Langdon zijn even oud als wij, échte democraten. (Martha: “Zat werk voor je hier, als psychotherapeut, minstens de helft van de Amerikanen heeft op Bush gestemd… )
Leuke gesprekken en een hoop pret. Jammer dan toch dat het je eigen taal niet is en je tóch in dit soort situaties merkt dat je woorden mist (actief,passief is het allemaal geen probleem). Maar na een paar wijntjes gaat het een stuk beter!
Langzamerhand worden de heren wakker. Jasper ligt in bed te skypen met het thuisfront (Vincent) en Nard staat onder de douche (eerst een kusje, mmm).
De hitte is gelukkig voorbij. Gisteren een prachtige heldere zomerdag, met een lage luchtvochtigheid en een heerlijk briesje. We hebben zelfs buiten koffie gedronken, met worteltjestaart :). Vandaag start ook prettig koel, met wat bewolking en drie vroege herten in de tuin.
x
m
